سهراب سعیدی؛ علی اصغر رستمی ابوسعیدی؛ زیبا قلاوندی
چکیده
سبک‌شناسی لایه‌ای روشی منظم برای بررسی خصوصیّات ادبی و ایدئولوژیک هر اثر ادبی است. در این مقاله تلاش شده است بر اساس این روش و دانش ادبی، اشعار ملاحسین مسیحا (-از شاعران قرن 13 میناب-) که در زمینۀ شعر آیینی اشعار بجا مانده ای دارد و در کتاب رخش بی سوارجمع آوری و تصحیح شده، بررسی شود. روش مورد استفاده در این پژوهش روش تحلیلی توصیفی است ...
بیشتر
سبک‌شناسی لایه‌ای روشی منظم برای بررسی خصوصیّات ادبی و ایدئولوژیک هر اثر ادبی است. در این مقاله تلاش شده است بر اساس این روش و دانش ادبی، اشعار ملاحسین مسیحا (-از شاعران قرن 13 میناب-) که در زمینۀ شعر آیینی اشعار بجا مانده ای دارد و در کتاب رخش بی سوارجمع آوری و تصحیح شده، بررسی شود. روش مورد استفاده در این پژوهش روش تحلیلی توصیفی است که شعر این شاعر در پنج سطح آوایی، واژگانی، نحوی، بلاغی و ایدئولوژیک واکاوی می‌شود؛ نتایج پژوهش نشان می‌دهد از نظر آوایی این شاعر به موسیقی کلام توجّه نشان داده و برای دست یافتن به این هدف از آرایه‌های مختلفی همچون سجع پردازی، واج آرایی، تکرار، جناس، استفاده کرده است. واژگان اشعار این شاعر از نظر نوع رمزگان، نشان دار بودن، رسمی، کهنگی و بیگانه بودن بررسی شده است که تنها نکتۀ برجسته در این زمینه، استفاده از واژگان نشان دار است. لایحۀ نحوی شعر این شاعر نوحه‌گوی در زمینه‌هایی همچون سبک جمله‌ها، وجه فعل، زمان افعال و صدای دستوری بررسی شد که اغلب جمله‌ها در شعر این شاعرکوتاه و نوع جمله‌ها نیز ساده بود. وجه خبری وجه غالب، بیشتر زمان افعال زمان ماضی ساده و مضارع و صدای افعال صدای دستوری فعال بود. حسین مسیحا شعر را در خدمت بیان ایدئولوژی شیعۀ خود قرار داده و واژگان، نحو و صُورخیال در شعر آن‌ها به صورت صریح ایدئولوژی مورد نظر او را نشان می‌دهد.
